«Текех ан кил, ан çыр тесе мана...»

Текех ан кил, ан çыр тесе мана

Савни ытла та хытă хурлантарчĕ.

Çапла калаççĕ тĕлсĕр айвана,

Мана та тĕлсĕрсен картне хăварчĕ.

Кӳнми чĕрем вутпа çунса тухать,

Мĕскер сапса ăна кăшт сӳнтерем-ши?

Пĕтĕм тĕнче çил-тăвăллăн юхать,

Анчах мана хăратаймасть вăл темшĕн.

Эй, çил-тăман, ташла ман пуç тавра!

Çил ачисем, алхасăр! тĕлсĕр-палсăр,

Эсир хускатнă вĕçсĕр шăв-шавра

Эп пулас çук нихçан та вăйсăр-халсăр.

Эсир манпа пĕр кăмăллă паян.

Апла пулсан, мĕн-ма хивре сикместĕр?

Чĕрем, вут пек çунса эс ан шуйлан,

Ан сик ытла, ăна-кăна пĕлмесĕр.

Çĕнĕ комментари хуш